Juliette van Hessen (31) en Tom van Dijk (29) vertrokken in februari voor een lange vakantie naar Zuid-Amerika. Deze reis verliep anders dan verwacht: ze kwamen vast te zitten in Chili. Drie maanden lang verbleven zij in dit Zuid Amerikaanse land. Ze konden geen kant op. Alle grenzen van omliggende landen waren gesloten, vluchten werden gecanceld en steden kwamen stuk voor stuk in lockdown terecht. Vorige week wisten ze uiteindelijk toch terug te komen. We spreken met Juliette. Ze neemt ons mee hoe een vakantie werd getransformeerd in een corona avontuur, aan de andere kant de wereld. Een avontuur vol met onzekerheden, tegenslagen en mooie inzichten.
Wat was jullie oorspronkelijke plan? En vanaf welk moment veranderde deze planning?
Mijn vriend en ik vertrokken voor lange vakantie naar Zuid-Amerika. Ons plan was om te beginnen in Argentinië, om vervolgens naar Chili, Bolivia en Peru te reizen. Mijn vlucht stond gepland op dinsdag 21 april, vanaf Lima, de hoofdstad van Peru.
Om echt tot rust te komen besloten wij bij voorbaat om tijdens deze reis ons internet en telefoon gebruik te minimaliseren. We lazen geen nieuws, spraken onze familie nauwelijks en kwamen geen andere reizigers tegen. Hierdoor waren we niet op de hoogte van Corona en de impact ervan. Op 18 maart ontmoetten wij in Chili, een ander Amsterdam stel genaamd Sem & Bart, die de huidige status met ons deelde: “er is een pandemie uitgebroken en de hele wereld staat op zijn kop. Ook in Chili worden er maatregelen getroffen. Morgen gaan de grenzen dicht. De hotels en restaurants gaan sluiten. De toegang tot Nationale parken zal verboden worden, het leger zal de boel komen handhaven en steden zullen in lockdown gaan”. Tom en ik waren in shock. We konden onze oren niet geloven. We lieten dit nieuws bezinken en het was tijd om onze plannen te herzien. De vraag was niet meer: in welk restaurant gaan we eten. De vraag van de dag was: in welk land willen we vast zitten? Bolivia, Chili of Peru?
Wat hebben jullie toen gedaan? En hoe zijn jullie met de verschillende lockdown maatregelen omgegaan?
Om niet afhankelijk te zijn van hotels, restaurants en vervoer besloten we om een auto met een tent te huren. Voor hoe lang? We dachten dat het virus over twee weken wel over zou overwaaien. Dit was echter niet het geval. De situatie veranderde van kwaad naar erger. We leefden in totale onzekerheid.
Zo was onze terugreis onzeker, gezien alle vluchten werden gecanceld. Zo waren onze slaapplekken onzeker, gezien nationale parken en wegen werden afgezet. Zo waren onze inkomsten onzeker, gezien ik zelf een ondernemer ben en mijn bedrijf in Nederland de impact van het virus en mijn afwezigheid voelde. Zelfs onze levensmiddelen waren onzeker, hadden we wel voldoende water ingeslagen hier in het droge Chili? Om boodschappen te doen moest je een formulier invullen, anders mocht je de straat niet op. Wij mochten 2 keer per week boodschappen doen, in een tijdslot van 3 uur. Bij de supermarkt werden we “verwelkomd” met mannen in een leger outfit gewapend met een machinegeweer.
Wat heeft het je gebracht?
Deze omstandigheden klinken triest. Je zou denken: wat verschrikkelijk. We hebben 3 maanden “vast” gezeten aan de andere kant van de wereld. Echter zagen wij kansen. Mogelijkheden doordat we letterlijk stil stonden, we konden niet anders dan letterlijk vertragen. Het was een niet geplande sabbatical, een unieke periode waar ik heb mijn geestelijke en lichamelijke bakens heb verzet. Waar rust zijn intrede deed, in plaats van constant doorgaan. Deze 3 maanden heb ik meer geleerd over mezelf dan in mijn 4 jaar studietijd.
Ik had tijd om te reflecteren en nieuwe hobby’s te ontwikkelen zoals dichten. De vele boeken gaven mij waanzinnige inzichten, in Nederland nam ik bijna nooit de tijd om te lezen. Ook leerde ik met de natuur te leven, de zon was mijn horloge. Tom en ik hebben onze relatie naar een ander niveau getild, je leert elkaar in de puurste vorm kennen als je samen zolang in tent slaapt, dat kan ik je verzekeren. Ook is er een levenslange vriendschap ontstaan met Sem & Bart.
En nu?
Ik ben blij dat ik weer terug ben, want de dag dat wij vertrokken besloot de president van Chili de quarantaine met 3 maanden te verlengen. Voor mij was dat te lang geweest omdat ik echt weer zin kreeg om te werken en mijn familie te zien. In Nederland heb ik een superleuke collega’s en een mooi bedrijf. Ik kan niet wachten om mijn nieuwe inzichten toe te passen, zowel in mijn werk als in mijn dagelijks leven.
