Blog: Het stellen van doelen

aug 9, 2018

Deze week deelt Jochem van Hessen, Co-founder van Energy Up, in een blog zijn ervaringen op het gebied van doelen stellen en de extreme fysieke en mentale uitdaging die hij afgelopen maand is aangegaan door de Megathlon te finishen. Lees zijn verhaal hieronder.

Bij Energy Up geloven we erin dat je zelf je toekomst, je succes en je geluk kan creëren. Doelen stellen is daarbij een belangrijke tool. Door doelen te stellen blijf je gemotiveerd, weet je welke richting je op gaat en kan je je progressie bijhouden. 3 thema’s die in je eigen ontwikkeling uiterst belangrijk zijn.

Bij extreme doelen word je extra uitgedaagd om jezelf opnieuw uit te vinden, je comfort zone te laten groeien en je omgeving hiermee te inspireren.

Zo stelden Jet en ik onszelf begin dit jaar het doel om deel te nemen aan de Megathlon. Een extreme triathlon met vijf disciplines waar naast rennen, fietsen en zwemmen ook mountainbiken en inline skaten op het programma stond. Deze sportieve uitdaging vindt elk jaar plaats in het heuvelachtige gebied aan de Bodensee in Duitsland. Je kan individueel, met z’n tweeën of met een team inschrijven.

De volgorde van de disciplines, de afstanden en de hoogtemeters

Zwemmen                1,5 km            0

Fietsen                      42 km             600

Skaten                       20 km             150

Mountainbiken        36 km             600

Rennen                      10 km             50

Ik heb al eerder twee marathons gerend, een halve Iron Man gedaan, de Kilimanjaro beklommen en als professioneel atleet meegedaan aan het wereldkampioen Obstacle Running. Ik houd ervan om mezelf uit te dagen en dan scherpe doelen te stellen. Voor mezelf had ik het doel gesteld om binnen de 5 uur te finishen. Gezien de tijden van vorig jaar zou ik dan in de top 20 komen. Dat leek me wel een mooi streven.

1. Voorbereiding

Op het moment dat je je inschrijft voor een race weet je nog niet precies waar je aan begint. Ondernemers die zich hebben ingeschreven bij de KvK kennen dit gevoel. Je wil dit en je gaat dit doen. Je weet alleen nog niet precies hoe. Je weet dat je er vol voor moet gaan om je doel te behalen. Je leven erop inrichten. Je lifestyle erop aanpassen en bepaalde dingen afzeggen zodat je focus kan behouden.

Mijn sociale leven stond op een laag pitje. Als mijn vrienden een potje cricket aan het spelen waren, was ik aan het zwemmen. Terwijl mijn ouders aan het zwembad een boekje lazen op onze vakantie in Griekenland, was ik een tocht op een gehuurde mountainbike aan het maken van 77km. Naast mijn fulltimebaan bij mijn eigen bedrijf Energy Up, liepen mijn aantal trainingsuren op tot 11 uur per week.

Fysieke aspect
Urenlang cardio trainen voor je uithoudingsvermogen is slechts een aspect van d voorbereiding. Kracht en techniektraining voor de verschillende disciplines zijn ook van belang. Daarnaast wil je tijd maken voor stretchen en bewuste rust voor het herstel van je spieren.

Slapen is een van de manieren van herstel voor mij. Ik lag om 22.00 uur in bed en om 6.30 uur gaat de wekker weer, meestal om direct een uur in de ochtend te trainen.

Naarmate je meer gaat sporten, geeft je lichaam nog duidelijker aan wat het nodig heeft aan brandstoffen. Vanzelfsprekend nam mijn honger toe waardoor ik twee keer zoveel ging eten. Hierdoor kwam ik in een soort flow van veel en gezond eten.

Mentale aspect
Zowel tijdens het trainen als bij de race werd ik continue mentaal uitgedaagd om te blijven geloven dat ik het kon, focus behouden en te genieten. Dat klinkt makkelijker dan het lijkt. Bij elke spiertrekking tijdens een 2-uur durende training denk je gelijk aan een mogelijke blessure en de gevolgen daarvan. Drie weken voor de race trouwde mijn zus en hadden we belangrijke opdrachten met Energy Up. De druk op de beschikbare trainingsuren nam toe en ergens moet ik deze uren op een andere manier compenseren. Dit gevoel kan overgaan in stress. Hetzelfde gevoel dat ik tijdens het schrijven van mijn scriptie ervoer. Constant een stemmetje dat zegt: “Je moet nog wat doen”.

Voor mij werkt het om dan een goede planning te maken en door dit duidelijk met mijn omgeving te communiceren. Dan besef je wel dat je egoïstisch moet zijn en dat je veel flexibiliteit van je omgeving vraagt.

2. De Race

De avond ervoor sliep ik op de camping, 20 minuten lopen naar het startterrein.  Vroeg naar bed want de volgende dag was het eindelijk zover. De race waar ik 4 maanden voor heb getraind. Mijn grote fysieke uitdaging van het jaar 2018. Een race waarbij ik na 5 uur de finish wil behalen…. Ik ben er klaar voor. Met twee fietsen, skates, renschoenen, zwembril, barren & bananen vertrok ik om 7.00 uur naar het terrein.

Zwemmen (1,5 km)
Om 8.00u ’s ochtends stond ik met Jet in het water voor de start van de race. Voor 1,5km in open water hadden we beiden 30 minuten uitgetrokken. Na 31 minuten kwam ik het water uit. 1 minuut achter op schema. (Later bleek dat we 1,7km hebben gezwommen.)

Wielrennen (42 Km)
De wissel verliep voorspoedig en al snel zat ik op mijn racefiets met een banaan in mijn mond als een gek te trappen. Het eerste stuk was vlak, dus ik wilde een snelheid van 35km gemiddeld rijden zodat ik binnen een 1.15 uur weer terug zou zijn. Na 16km begon het klimmen. Dit was veel steiler en hoger dan ik had verwacht. Met in mijn achterhoofd dat ik hierna nog niet eens op de helft was, wilde ik niet teveel energie verspillen, maar ook niet veel tijd verliezen. Na 1.19 uur was ik binnen.

Skaten (20 km)
Met vijf minuten achter op schema stond ik op mijn skates. Mijn benen voelden al zwaar aan. Voor de 20 km had ik 52 minuten gerekend. Na de eerste kilometers warmdraaien, voelde ik me sterker worden en gooide ik er een tandje bij. Hierdoor kwam ik na 47 minuten binnen. Ik had alle tijd weer ingehaald en liep goed op schema! YES! Ik had nog 2.20 minuten over voor het mountainbiken en het rennen. Ik was dus al over de helft.

Mountainbiken (36km)
Het mountainbiken viel me alles tegen. Een lastig parcours met verschillende hoogtemeters met moeilijke ondergrond. Bergop was ontzettend zwaar en bergafwaarts kon ik niet genoeg snelheid maken door de stenen, takken en bochten in de weg. Ik zag de tijd voorbij tikken terwijl ik het gevoel had dat ik niet vooruitkwam. Tot op de laatste kilometers reden we over een onverharde weg. Ik kwam de wisselzone binnen en er stond 4.12 uur op de klok.  Van de geplande 50 minuten waren en nu nog maar 47 minuten over. Ik moest alles geven om dit nog te halen. Fiets neerzetten, renschoenen aan en gaan.

Rennen (10km)
Met mijn helm per ongeluk nog op mijn hoofd begon ik aan de laatste 10 kilometer. Helaas kreeg ik na 3 kilometer kramp in mijn rechterbeen. Ik werd gedwongen om te stoppen. Ik zag mijn doel aan me voorbijgaan en vol ongeloof begon ik argumenten te bedenken hoe dit mogelijk was. Te weinig water gedronken? Een tekort aan magnesium of toch te weinig getraind? Ik weet niet hoelang ik heb stilgestaan om te balen, te rekken en weer proberen te rennen.

Gelukkig ging het weer, ik kon weer langzaam op gang komen. Voorzichtig begon ik weer te rennen op een tempo van 10 kilometer per uur. Te traag om binnen de vijf uur te rennen, maar ik rende weer. Ik nam nog een gelletje en een paar slokken water en zette mijn laatste offensief in om toch mijn doel te bereiken.

Mijn snelheid nam toe en ik had nog een kans om het te halen. Ik had nog 23 minuten voor de laatste 5km. Als ik weer kramp zou krijgen zou dit wellicht het einde van de race beteken. Onder volledige uitputting wist ik een snelheid te bereiken van meer dan 14km per uur. Na maanden training wilde ik dit per se halen. Ik gaf alles. Bij de laatste bocht stond mijn familie waarbij mijn vader schreeuwde: “je gaat het halen.” Eenmaal de bocht om zag ik 4:48 op de klok.

Ik zette nog een keer aan en liep uiteindelijk om 4:58:54 de finish over. Mission accomplished!

3. En dan?

Dan weet je niet waar je het zoeken moet. Ik was euforisch en leeg. Trots en voldaan. Ik wilde weten hoe het met Jet ging. Ik wilde eten, drinken en aansterken. Ik nam een duik in het meer om af te koelen. Daarna heb ik Jet aangemoedigd die uiteindelijk 2ded is geworden bij de vrouwenkoppels.

De volgende dagen was ik aan het genieten van de prestatie, van het behalen van mijn doel. Een gevoel van rust omdat er even niks is. Dit was het. Dit was het voor nu. Want ik begon alweer te dromen van mijn volgende uitdaging. Ik wilde hier bewust niet over nadenken om mezelf aan te leren om meer te genieten van wat er al is. Ik wilde rustig afbouwen en mijn focus weer verleggen naar totaal andere doelen. Doelen op het gebied van ondernemen met Energy Up, dingen doen met vrienden en weer wat rust voor mezelf inplannen. Ik zit daar nu middenin en ik merk dat ik een sterke focus en drive heb om deze nieuwe doelen vorm te geven.

Dat uit zich nu ook in mijn werk. Met veel energie ben in aan de slag met nieuwe en bestaande klanten om nog meer impact te maken met vitaliteit binnen de organisaties.

Leren en ontwikkelen   
Zo’n race benadrukt voor mij het belang van doelen stellen. Dit doel brengt voor mij zoveel meer dan alleen binnen een bepaalde tijd een race volbrengen. Naast de vele lessen die ik hieruit leer, geeft het me richting, houdt het me gemotiveerd en laat het me mijn progressie zien.  Wat is jouw doel waarmee jij jezelf laat groeien?

 

Overig nieuws